Spelderholt-studenten aan het woord
Dat zijn altijd bijzondere momenten: de uitreiking van de Spelderholt-diploma’s aan studenten die het vierjarige ontwikkelingstraject hebben doorlopen. Zo ook dit keer. Daar stonden zij dan, op het podium, om hun welverdiende Spelderholt-diploma in ontvangst te nemen. Dit onder luid applaus van trotse familieleden, die in groten getale naar Beekbergen waren afgereisd, medestudenten en medewerkers. Het was een feestelijke bijeenkomst, met speeches, bloemen en af en toe een traan.
Omdat we benieuwd zijn naar hoe zij hun tijd op Parc Spelderholt hebben ervaren, hebben we een aantal studenten voor ze afzwaaiden gevraagd om daarover wat te vertellen. En dat wilden ze.
Veel leesplezier!
Tijdens ons gesprek is Emy bezig met de voorbereidingen voor het avondeten. Ze vertelt dat ze het leuk vindt om te koken en goed is in tafeldekken. Een zwarte galajurk met split en hier en daar wat glitter voor de diploma-uitreiking heeft ze inmiddels besteld. Dan nog het haar in de krul en wat kleur op de oogleden en dan is ze er helemaal klaar voor. Klaar om het Spelderholt-diploma in ontvangst te nemen en de volgende stap te zetten.
Emy was een wat verlegen en stil meisje toen ze op Parc Spelderholt arriveerde, keek eerst de kat uit de boom. Maar daar is nu weinig meer van te bespeuren. Sterker nog, Emy heeft zich ontwikkeld tot een echte babbelkont, die altijd wel wat te vertellen heeft. De gezelligheid die zij met zich meebrengt zal zeker gemist gaan worden. Bovendien heeft zij zich de beroepsvaardigheden van een dienstverlening-assistent de afgelopen jaren eigen gemaakt. Zij kan goed overweg met printers, lamineerapparaten, maakt als geen ander mooie Power Point presentaties en neemt gerust de telefoon op als deze gaat. Dat zal zeker van pas komen op haar toekomstige werkplek: op de reproafdeling bij organisatie ZoZijn.
Ondanks dat Emy halfzijdig verlamd is, weerhoudt haar dat er niet van om te poetsen en te boenen en haar studentenkamer op orde te houden. Veel hulp heeft ze daar niet bij nodig. En ook niet bij haar ochtendritueel. Veel kan ze zelf. Dat heeft Emy op Spelderholt ook geleerd: dat ze veel meer kan dan ze eigenlijk dacht. Op eigen kracht zo veel mogelijk doen, waarbij ze om hulp kan vragen wanneer dat nodig is.
Emy, het ga je goed. We wensen je veel geluk toe bij alles wat je gaat ondernemen. En we hopen je nog eens op Parc Spelderholt terug te zien.
Voor vanavond staat er een bonte avond in zijn woonhuis op het programma, vertelt Chris. Dan wordt er opgetreden met dans en zang en wordt er muziek gemaakt. En als afsluiting gaan de stoelen aan de kant en is er disco!
Dat zal hij zeker gaan missen. Alle gezelligheid op het Parc, het samen zijn en samen dingen ondernemen.
Chris was, toen hij op Parc Spelderholt arriveerde, een wat stille jongen en moeilijk te verstaan. En als hij wat vertelde, dan deed hij dat in het Fries, wat de communicatie er met zijn begeleiders en medestudenten niet eenvoudiger op maakte. Van die stille jongen is weinig meer over. Fries spreken doet hij alleen nog maar thuis en praten en vertellen, dat heeft hij inmiddels wel geleerd.
Tijdens het ontwikkelingstraject tot horeca-assistent heeft Chris zich ontwikkeld tot een goede en zorgzame gastheer, die weet hoe hij het zijn gasten naar de zin moet maken. Hij heeft geleerd om een professionele houding aan te nemen, bestellingen op te nemen en te serveren, tafels in te dekken en ervoor te zorgen dat alles er spic en span uitziet. Daarnaast heeft hij stage gelopen in de keuken van restaurant Spelderholt, waar de kok hem de kneepjes van het koken heeft bijgebracht.
Chris gaat na de diploma-uitreiking terug naar Friesland. Hij heeft een werkplek gevonden bij een dierenpark en mag daar helpen om de dieren te verzorgen. Cambuur is zijn ‘cluppie’. Als het even kan zit hij op de tribune om de spelers aan te moedigen. Zelf voetballen doet hij niet meer, maar hij is wel iedere zaterdag bij de lokale voetbalvereniging te vinden, waar hij meehelpt in de kantine. Daar kan hij alles wat hij geleerd heeft tijdens de driejarige leergang tot horeca-assistent in praktijk brengen. Daarnaast houdt Chris van Formule-1 races. Hij zit aan de buis gekluisterd wanneer zijn idool Max Verstappen zijn rondes rijdt. Met eenzelfde vaart maakt Chris zijn kamer in het Koetshuis schoon. Soms iets te kort door de bocht, dus dan moet een extra ronde gedaan worden.
Een woonplek heeft hij ook gevonden: thuis bij zijn moeder. Daar is hard gewerkt om voor Chris een eigen plek te creëren, met een gezellige woon- en slaapkamer, een badkamer en een keukentje. Zo kan Chris op zichzelf wonen, met als dat nodig is, wat hulp van zijn moeder.
Chris, we wensen je veel succes toe bij alles wat je gaat ondernemen. En we hopen dat wat je op Parc Spelderholt geleerd hebt en de ervaring die je hebt opgedaan je daarbij helpen.
Ze heeft de coaching les even mogen verlaten, Anne-Fleur, om aan dit interview mee te doen. Ze wil graag vertellen wat ze geleerd heeft op Academie Spelderholt en wat haar plannen voor de toekomst zijn.
Anne-Fleur heeft de leergang tot dienstverlening-assistent gevolgd. Een leergang die goed bij haar past, omdat ze graag voor anderen klaar staat. Ze vertelt dat ze stage gelopen heeft bij verzorgingshuis de Veenkamp in Apeldoorn en dat ze daar koffie, thee en de maaltijden mocht rondbrengen. En als er tijd voor was, dan deed ze graag een spelletje met de bewoners. Met haar aanstekelijke lach en opgewekte karakter werd ze met open armen ontvangen.
Een nieuwe werkplek heeft Anne-Fleur op het moment van het interview nog niet gevonden. Maar ze hoopt, met de ervaring die ze heeft opgedaan tijdens haar externe stage, een leuke werkplek in een verzorgingshuis te vinden. Want zorgen voor ouderen, dat doet ze graag.
Toen Anne-Fleur op Parc Spelderholt kwam, vond ze het moeilijk om aan te geven wat er in haar om ging en om hulp te vragen als ze er zelf even niet uitkwam. Dat heeft ze inmiddels geleerd, dat ze niet alles zelf hoeft op te lossen. Op Academie Spelderholt is ruimte om zelf te ontdekken, te leren en te doen. Wij kijken mee, met onze handen op de rug, en helpen natuurlijk wanneer dat nodig is.
In de weekenden trekt ze haar laarzen aan en zet ze haar cap op om te gaan paardrijden. En op doordeweekse dagen wandelt ze graag naar de pony’s in de wei op het landgoed. Voor haar een goede manier om even tot rust te komen en haar hoofd leeg te maken.
In het nieuwe jaar gaat Anne-Fleur wonen in een Thomashuis in de buurt van Utrecht. Op Academie Spelderholt heeft ze geleerd om haar eigen kamer netjes en schoon te houden en ze kan inmiddels een lekkere maaltijd (spaghetti met broccoli en zalm is een van haar favorieten) in elkaar draaien. Vaardigheden die haar in haar nieuwe huis ongetwijfeld goed van pas komen.
Anne-Fleur, het is tijd voor jou om de volgende stap te zetten. Dat is goed, maar dat neemt niet weg dat we je zeker gaan missen. Kom je ons nog eens opzoeken?
Waarom hij gekozen heeft voor de leergang tot horeca-assistent? Tiemen denkt even na en zegt dan: ‘Ik twijfelde tussen de leergang onderhoud of horeca-assistent. Maar tijdens de proefdagen kwam ik er achter dat horeca echt beter bij mij past.’
Hij vindt het fijn om gasten welkom te heten en doet altijd zijn best om ervoor te zorgen dat ze een fijne tijd hebben. Tiemen vertelt dat hij stage in de keuken van restaurant Spelderholt heeft gelopen. Superleuk vond hij dat: afwassen, groenten snijden, schoonmaken, boodschappen uitpakken. Een van zijn favoriete taken was wel afval sorteren en dat naar de verschillende containers afvoeren.
Naar een leuke werkplek na Parc Spelderholt is Tiemen nog op zoek (het liefst iets in de horeca), een woonplek heeft hij al wel gevonden. Daar gaat hij samen met andere jongeren wonen. En hoewel hij daar naar uit kijkt, zal hij de gezelligheid van Parc Spelderholt zeker missen.
Maar zover is het allemaal nog niet. Eerst maar eens lekker vakantie vieren. Hij heeft er zin in. ‘Want we gaan met de familie naar Ameland’, vertelt ‘ie enthousiast, ‘en Youp (een eigenwijze, langharige teckel, red.) mag ook mee’.
Ook Romy gaat Parc Spelderholt verlaten. Werk of een plek op een leuke dagbesteding heeft ze nog niet gevonden. (Maar dat komt wel, daarover maakt ze zich geen zorgen.) Waarschijnlijk wel een nieuwe woonplek. Ze vertelt dat ze graag zo zelfstandig mogelijk wil wonen, met zo min mogelijk begeleiding. Dat zal niet altijd meevallen, dat weet ze best, maar het is wel een uitdaging die ze aandurft. ‘Er is vroeger zo vaak tegen me gezegd dat ik niks kon, maar dat is helemaal niet waar. Ik heb hier op Parc Spelderholt veel geleerd en daar ben ik trots op!’
Wennen was het wel, omdat ze even niet wist waar ze aan toe was. ‘Ik hou nu eenmaal niet van onverwachte dingen’, zegt ze daarover. Maar het is allemaal goed gekomen. ‘Omdat iedereen het beste met me voor had en hielp wanneer dat nodig was.’
Romy is een sportieve meid die in 2016 meedeed aan de para-triatlon. Zij nam het stuk hardlopen voor haar rekening. ‘Vijf kilometer binnen het halve uur’, vertelt ze trots. ‘Ik was zo snel, dat mijn vader en moeder mij niet eens hebben zien finishen.’
Afscheid nemen doet altijd wat zeer, maar Romy is zeker van plan om nog eens op het Parc te komen, om lekker bij te praten met iedereen. En ze gaat zich zeker opgeven voor een logeerweekend of vakantieweek. Dan hoopt ze heel veel (oud)-studenten weer te zien.
Mitch is iemand die graag andere mensen helpt en daarom heeft hij drie jaar geleden gekozen voor de leergang dienstverlening-assistent. Hij heeft het erg naar zijn zin gehad op Parc Spelderholt. ‘Ik heb veel vrienden gemaakt, veel gelachen en ook heel veel geleerd.’ Hij vindt het fijn om zijn eigen kamer netjes te houden en helpt graag mee met het koken van de gezamenlijke maaltijden. Sportief is hij ook. Regelmatig is hij in de fitnesszaal te vinden, waar hij aan krachttraining doet. (Hij laat zijn spierballen zien.)
Iedere donderdag vertrok Mitch met een aantal medestudenten naar Decathlon, waar hij mee hielp op de afdeling bergsport: binnengekomen vracht uitpakken, kleding op maat hangen en assisteren bij het klaar zetten van bestellingen. Dat is iets dat hij graag doet, ervoor zorgen dat alles er netjes en schoon uitziet. Mitch is klaar om een volgende stap te zetten. Wat hij na Spelderholt gaat doen? Er zijn een paar opties: vakkenvullen in een supermarkt of meehelpen met de housekeeping van een hotel. Binnenkort mag hij proefdraaien om te kijken wat het beste bij hem past.Op het moment van dit interview is hij druk bezig met het afronden van zijn portfolio. ‘En’, zegt ‘ie, ‘als ik geslaagd, dan geef ik een groot feest en gaan we dansen en zingen!’
Met een opa en een moeder die allebei in een café gewerkt hebben is het niet zo verwonderlijk dat Mike gekozen heeft voor de leergang tot horeca-assistent. De horeca zit hem in het bloed. Hij vindt het leuk om gasten te ontvangen en ervoor te zorgen dat ze weer vrolijk en blij naar huis vertrekken.
Hij heeft heel veel geleerd tijdens zijn interne stage op Kasteel en in Hotel Spelderholt. En omdat het zo goed ging en Mike graag ook buiten de deur ervaring in het vak wilde opdoen, werd gezocht naar een geschikte externe stageplaats. Mike heeft eerst stage gelopen bij hotel De Wipselberg en later in de bediening bij restaurant De Smittenberg, waar ze volgens Mike de lekkerste schnitzels van heel Beekbergen verkopen.
Een van zijn grootste hobby’s is samen met zijn vader oude auto’s opknappen. Op dit moment zijn ze aan het sleutelen aan een Oldsmobiel V8, ook wel ‘the Rocket’ genoemd. Mike heeft ooit een poetsdiploma gehaald en dat komt – om al die auto’s te laten glimmen – nu zeker goed van pas.
Wat zijn Mike’s plannen voor de toekomst? Hij hoopt op een woonplek in het Sophiahuis in Apeldoorn. En wat werk betreft? ‘Misschien kan ik als horecamedewerker op Parc Spelderholt aan het slag.’ Maar mocht dat niet lukken, dan komt hij zeker regelmatig even langs om koffie te drinken en bij te praten.